kırk'lar,
ellerimde kara kınalar
sessiz bir düğün alayıyla
başladı,
merdiven basamaklarında
açtı
bitimsiz yaralar...
''küçücük yürek
kalabalık'lar önünde
renkli hayaller,
taze umutlarla
bilinmezlik'e yola çıktı''
dedilerse de
ben duymadım...
kırık'lar,
ellerimde kara kınalar
adım adım
basamaklarda,
çocukluğumdan uzaklaştım...
ıssız odalarda,
özlemlerim
onanmaz kırık kanatlarımla
başbaşa kaldım...
kılı kırk yaran
kalabalık'lar
ardında,
ayaklarım çıplak
ellerimde güller yok,
'can kırık'larıyla
hüzün kuşlarının sesini
odalarda,
bana biçilmiş
'kader kostümü'mü
kapıya bırakıp
'artık bilinen'e yola
çıktım...
Handan Özmen 22.8.2015
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)